Proces SREP dla instytucji mniej istotnych

Celem procesu przeglądu i oceny nadzorczej (SREP) jest budowanie odporności systemu bankowego, która jest warunkiem trwale stabilnego i solidnego finansowania gospodarki.

Proces SREP polega na wszechstronnej ocenie strategii, procesów i ryzyk oraz ustaleniu – w dłuższej perspektywie – ile kapitału potrzebują poszczególne banki na pokrycie występującego w nich ryzyka.

Krajowe organy odpowiedzialne za nadzór bankowy („właściwe organy krajowe”), które sprawują nadzór nad instytucjami o statusie mniej istotnych, w 2018 zaczęły wdrażać zharmonizowaną metodologię SREP dla tych instytucji; proces ten miał się zakończyć do roku 2020.

Podręcznik metodologii procesu SREP dla instytucji mniej istotnych – 2020

Od 2015 EBC i właściwe organy krajowe pracowały razem nad wspólną metodologią procesu SREP dla instytucji mniej istotnych. Opierały się przy tym na wytycznych EUNB w sprawie procesu SREP, na metodologii dla instytucji istotnych i na obowiązujących krajowych metodologiach procesu SREP. Od 2022 wspólna metodologia procesu SREP ma zastosowanie do wszystkich instytucji mniej istotnych.

Zharmonizowany nadzór

Proces SREP dla instytucji mniej istotnych ma sprzyjać zbieżności praktyk nadzorczych w tym sektorze, a jednocześnie zapewnić przynajmniej minimalny stopień harmonizacji oraz ciągłość oceniania instytucji istotnych i mniej istotnych. Jednocześnie pełną odpowiedzialność za ocenę instytucji mniej istotnych i decyzje o środkach kapitałowych, płynnościowych i jakościowych zachowują ich bezpośredni nadzorcy, czyli właściwe organy krajowe.

Zasada proporcjonalności

Wspólna metodologia realizuje zasadę proporcjonalności w ten sposób, że wyznacza minimalny stopień koniecznej ingerencji nadzoru w instytucje mniej istotne, wynikający z nadanego im priorytetu oraz z charakteru ich działalności (nazywamy to modelem minimalnego zaangażowania nadzoru). W związku z tym proces przeglądu i oceny nadzorczej dla poszczególnych instytucji mniej istotnych różni się np. pod względem intensywności oceny, przekazywanych przez instytucję informacji i oczekiwań nadzorców.

Elastyczność

Metodologia ta pozostawia także pewną swobodę właściwym organom krajowym. Elastyczność metod SREP jest szczególnie przydatna przy ocenie procesów wewnętrznej oceny adekwatności kapitałowej (ICAAP) i płynnościowej (ILAAP) oraz przy testach warunków skrajnych.

SREP w instytucjach mniej istotnych jest procesem ciągłym i jego metodologia w przyszłości będzie się nadal rozwijać.