Zalecenie kapitałowe w ramach filaru II dotyczące wskaźnika dźwigni finansowej

Zalecenie kapitałowe w ramach filaru II dotyczące wskaźnika dźwigni to narzut, jaki dany bank powinien według EBC utrzymać ponad obowiązkowe wymogi kapitałowe związane z tym wskaźnikiem.

Wskaźnik dźwigni finansowej banku to stosunek kapitału Tier I do łącznej ekspozycji mierzonej tym wskaźnikiem, obejmującej aktywa i pozycje pozabilansowe o dowolnym poziomie ryzyka. Wymóg kapitałowy dotyczący dźwigni finansowej, który wynosi 3%, od 28 czerwca 2021 obowiązuje wszystkie banki.

Wysokość narzutu wynikającego z odnośnego zalecenia określa się w procesie przeglądu i oceny nadzorczej. W przeciwieństwie do wymogu kapitałowego w ramach filaru II dotyczącego wskaźnika dźwigni to zalecenie nie jest prawnie wiążące.

Jak nadzorcy ustalają zalecenie kapitałowe w ramach filaru II dotyczące wskaźnika dźwigni dla poszczególnych banków?

Jest ono określane przez Nadzór Bankowy EBC na podstawie wyników poszczególnych banków w regularnych ogólnounijnych testach warunków skrajnych, przy użyciu dwuetapowej metody klasyfikacji.

Etap 1

Nadzorcy zaliczają bank do jednej z czterech klas w zależności od poziomu uszczuplenia jego wskaźnika dźwigni finansowej w teście warunków skrajnych. Każdej klasie odpowiada określony przedział zalecanego narzutu.

Etap 2

Nadzorcy określają odnośne zalecenie dla niektórych banków, na przykład jeśli ich przewidywany wskaźnik dźwigni finansowej jest niższy niż ogólny wymóg dotyczący tego wskaźnika.

Ogólny wymóg dotyczący wskaźnika dźwigni jest sumą następujących składowych:

• wymóg dotyczący wskaźnika dźwigni wynoszący 3% w przypadku wszystkich banków
• wymóg w ramach filaru II dotyczący wskaźnika dźwigni wyznaczany dla poszczególnych banków przez Nadzór Bankowy EBC
• bufor wskaźnika dźwigni dla globalnych banków o znaczeniu systemowym, który jest równy 50% bufora dla takich banków określonego przez organy makroostrożnościowe. Na przykład, jeśli bufor globalnego banku o znaczeniu systemowym wynosi 1,5%, jego bufor wskaźnika dźwigni jest równy 0,75%.

Zalecenie kapitałowe w ramach filaru II dotyczące wskaźnika dźwigni jest określane w przedziale klasy, do której zaliczono dany bank. W wyjątkowych okolicznościach może się znaleźć poza tym przedziałem, po uwzględnieniu sytuacji banku, w tym jego profilu ryzyka oraz roku, dla którego współczynnik kapitałowy w teście warunków skrajnych był najniższy.

Dzięki tej metodzie klasyfikacji wprowadzono wyraźne powiązanie między zaleceniem kapitałowym w ramach filaru II dotyczącym wskaźnika dźwigni a wynikami testu warunków skrajnych. Jak pokazuje powyższy wykres, to zalecenie nie jest jednak równe wielkości uszczuplenia wskaźnika dźwigni danego banku. Na przykład bank, którego wskaźnik dźwigni obniżył się o 1,5 pkt proc., zostanie zaliczony do klasy drugiej, a zatem jego narzut wynikający z zalecenia dotyczącego tego wskaźnika powinien się znaleźć w przedziale 0,20–0,70%. Jak już wspomniano, zalecenie kapitałowe w ramach filaru II dotyczące wskaźnika dźwigni jest określane dla niektórych banków, na przykład jeśli przewidywany wskaźnik dźwigni w warunkach skrajnych jest niższy niż ogólny wymóg dotyczący tego wskaźnika.

W przypadku banków, które nie uczestniczą w teście warunków skrajnych, nadzorcy określają to zalecenie na podstawie prognostycznej oceny potencjalnych skutków scenariuszy szokowych dla wskaźnika dźwigni danego banku.