Κατευθύνσεις του Πυλώνα 2 για τον δείκτη μόχλευσης

Οι κατευθύνσεις του Πυλώνα 2 για τον δείκτη μόχλευσης αποτελούν συγκεκριμένες συστάσεις ανά τράπεζα που υποδεικνύουν το επίπεδο του κεφαλαίου που η ΕΚΤ αναμένει ότι θα τηρούν οι τράπεζες πλέον των δεσμευτικών τους κεφαλαιακών απαιτήσεων.

Ο δείκτης μόχλευσης μιας τράπεζας υπολογίζεται ως το πηλίκο του κεφαλαίου κατηγορίας 1 της τράπεζας προς το μέτρο του συνολικού ανοίγματος του δείκτη μόχλευσης, το οποίο περιλαμβάνει τα στοιχεία ενεργητικού και τα στοιχεία εκτός ισολογισμού, ανεξάρτητα από τον βαθμό κινδύνου. Η απαίτηση για δείκτη μόχλευσης 3% κατέστη δεσμευτική για όλες τις τράπεζες στις 28 Ιουνίου 2021.

Οι κατευθύνσεις του Πυλώνα 2 για τον δείκτη μόχλευσης καθορίζονται στο πλαίσιο της διαδικασίας εποπτικού ελέγχου και αξιολόγησης (Supervisory Review and Evaluation Process - SREP). Σε αντίθεση με την απαίτηση του Πυλώνα 2 για τον δείκτη μόχλευσης, δεν είναι νομικά δεσμευτικές.

Πώς καθορίζουν οι εποπτικές αρχές τις κατευθύνσεις του Πυλώνα 2 για τον δείκτη μόχλευσης για τις επιμέρους τράπεζες;

Η Τραπεζική Εποπτεία της ΕΚΤ καθορίζει τις κατευθύνσεις του Πυλώνα 2 για τον δείκτη μόχλευσης για τις επιμέρους τράπεζες με βάση τις επιδόσεις τους στις τακτικές ασκήσεις προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων σε επίπεδο ΕΕ, ακολουθώντας μια προσέγγιση δύο σταδίων βάσει κατηγοριών (buckets).

Στάδιο 1

Κατά το πρώτο στάδιο, οι εποπτικές αρχές κατατάσσουν τις τράπεζες σε μία από τις τέσσερις κατηγορίες σύμφωνα με τη μείωση των δεικτών κεφαλαιακής επάρκειας που σημειώνεται στην άσκηση προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων. Κάθε κατηγορία έχει ένα αντίστοιχο εύρος τιμών όσον αφορά τις κατευθύνσεις του Πυλώνα 2 για τον δείκτη μόχλευσης.

Στάδιο 2

Κατά το δεύτερο στάδιο, οι εποπτικές αρχές καθορίζουν τις κατευθύνσεις του Πυλώνα 2 για τον δείκτη μόχλευσης για ορισμένες τράπεζες, π.χ. εάν ο δείκτης μόχλευσής τους, βάσει των προβολών, μειωθεί κάτω από την απαίτηση για τον συνολικό δείκτη μόχλευσης.

Η απαίτηση για τον συνολικό δείκτη μόχλευσης είναι το άθροισμα των παρακάτω:

• Της απαίτησης για δείκτη μόχλευσης 3% που ισχύει για όλες τις τράπεζες.
• Της απαίτησης του Πυλώνα 2 για τον δείκτη μόχλευσης ανά τράπεζα που καθορίζεται από την Τραπεζική Εποπτεία της ΕΚΤ.
• Του αποθέματος ασφαλείας του δείκτη μόχλευσης για τα παγκόσμια συστημικώς σημαντικά ιδρύματα (απόθεμα ασφαλείας για τον δείκτη μόχλευσης των G-SII), το οποίο αντιστοιχεί στο 50% του αποθέματος ασφαλείας για τα G-SII που καθορίζεται από τις αρχές μακροπροληπτικής εποπτείας. Για παράδειγμα, εάν το απόθεμα ασφαλείας μιας τράπεζας για τα G-SII είναι 1,5%, το απόθεμα ασφαλείας της για τον δείκτη μόχλευσης των G-SII είναι 0,75%.

Οι κατευθύνσεις του Πυλώνα 2 για τον δείκτη μόχλευσης καθορίζονται εντός του εύρους τιμών της κατηγορίας στην οποία έχει ταξινομηθεί η τράπεζα ή, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, εκτός αυτού, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες της τράπεζας, όπως το προφίλ κινδύνου της και το έτος κατά το οποίο ο δείκτης μόχλευσής της έφθασε στο χαμηλότερο σημείο στο πλαίσιο της άσκησης προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων.

Η προσέγγιση της κατηγοριοποίησης δημιουργεί σαφή σύνδεση μεταξύ των επιπέδων των κατευθύνσεων του Πυλώνα 2 για τον δείκτη μόχλευσης και των αποτελεσμάτων της άσκησης προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων. Ωστόσο, όπως δείχνει η γραφική παράσταση, οι κατευθύνσεις του Πυλώνα 2 για τον δείκτη μόχλευσης δεν ισούνται με τη μείωση του δείκτη μόχλευσης μιας τράπεζας. Για παράδειγμα, μια τράπεζα της οποίας ο δείκτης μόχλευσης υποχωρεί κατά 1,5 ποσοστιαία μονάδα θα ενταχθεί στη δεύτερη κατηγορία και, ως εκ τούτου, θα της αποδοθούν πιθανώς κατευθύνσεις του Πυλώνα 2 για τον δείκτη μόχλευσης μεταξύ 0,20% και 0,70%. Όπως προαναφέρθηκε, οι κατευθύνσεις του Πυλώνα 2 για τον δείκτη μόχλευσης ορίζονται για ορισμένες τράπεζες, για παράδειγμα εάν ο δείκτης μόχλευσής τους, βάσει των προβολών, μειωθεί κάτω από την απαίτηση για τον συνολικό δείκτη μόχλευσης υπό ακραίες συνθήκες.

Για τις τράπεζες που δεν συμμετέχουν στην άσκηση προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων, οι εποπτικές αρχές καθορίζουν τις κατευθύνσεις του Πυλώνα 2 για τον δείκτη μόχλευσης με βάση μια προσανατολισμένη προς το μέλλον αξιολόγηση των δυνητικών επιδράσεων δυσμενών σεναρίων στον δείκτη μόχλευσης.