Sancties

Sancties zijn bedoeld om eventueel wangedrag van onder toezicht staande banken te bestraffen. Ze dienen als afschrikking voor zowel de betrokken bank als de gehele banksector. Sanctieprocedures kunnen niet alleen worden gestart bij een lopende schending, maar ook nadat de schending is gestopt, zolang de verjaringstermijn nog niet is verstreken.

Taakverdeling bij sancties

De ECB kan geldboetes opleggen aan belangrijke banken die inbreuk maken op rechtstreeks toepasselijk Unierecht of op besluiten of verordeningen van de ECB.

Bij een schending van nationale wetgeving ter omzetting van EU-richtlijnen, schendingen door natuurlijke personen of wanneer een niet-geldelijke sanctie moet worden opgelegd, kan de ECB aan de desbetreffende nationale toezichthoudende autoriteit (de nationale bevoegde autoriteit) vragen de geëigende procedure te beginnen. De nationale bevoegde autoriteit voert deze procedure en besluit overeenkomstig het toepasselijk nationaal recht welke sanctie moet worden opgelegd.

Welke sancties kan de ECB opleggen?

De ECB kan geldboetes opleggen aan banken die de prudentiële vereisten van de EU niet naleven.

Maximumboetes

De ECB kan boetes van ten hoogste 10% van de totale jaaromzet van de bank tijdens het voorgaande boekjaar opleggen, of tweemaal het bedrag van de als gevolg van de inbreuk behaalde winsten of vermeden verliezen, indien die kunnen worden bepaald.

Doeltreffende, proportionele en afschrikkende boetes

De ECB zorgt ervoor dat ze doeltreffende, proportionele en afschrikkende boetes oplegt. Bij het bepalen van de boetes neemt de ECB alle relevante omstandigheden in acht en beoordeelt ze de ernst van de inbreuk op basis van het effect ervan en het wangedrag van de bank. De ECB houdt ook rekening met alle verzwarende en verzachtende omstandigheden (bijv. onwil tot samenwerking met de ECB wanneer die haar onderzoeksbevoegdheid uitoefent, of door de bank op eigen initiatief genomen corrigerende maatregelen).

Meer informatie over de principes die de ECB hanteert is te vinden in de Gids van de ECB inzake de methode voor de bepaling van administratieve geldboetes (alleen beschikbaar in het Engels).

Onderzoeken en sanctieprocedures

De onafhankelijke onderzoekseenheid (Investigatory Unit – IU) van de ECB is belast met het onderzoek naar eventuele inbreuken op rechtstreeks toepasselijk Unierecht en op toezichtsbesluiten of -verordeningen van de ECB door belangrijke onder toezicht staande banken.

Onderzoeken

De IU kan de bevoegdheden uitoefenen die op grond van de GTM-verordening aan de ECB zijn toegekend (de bevoegdheid om documenten op te vragen, boeken en bescheiden te onderzoeken, toelichting te vragen, interviews af te nemen en om inspecties ter plaatse te verrichten). De IU kan ook intern of bij de nationale bevoegde autoriteiten informatie opvragen. Daarnaast kan de IU de nationale bevoegde autoriteiten de opdracht geven gebruik te maken van hun onderzoeksbevoegdheden op grond van nationaal recht.

GTM-verordening

Sanctieprocedures

Na afronding van het onderzoek kan de IU een sanctieprocedure instellen door een mededeling van punten van bezwaar te richten aan de desbetreffende onder toezicht staande bank. De bank krijgt de gelegenheid commentaar te geven op de feiten, op de door de IU aangevoerde bezwaren en op het voorgestelde boetebedrag.

Indien de IU op grond van haar eerste analyse van de feiten, het verzamelde bewijs en de schriftelijke stellingname van de desbetreffende bank, van mening is dat een administratieve sanctie opgelegd dient te worden, legt ze de Raad van Toezicht een volledig ontwerpbesluit voor.

Een ECB-besluit dat na administratieve toetsing wordt aangenomen of dat niet bij de Administratieve Raad voor Toetsing wordt aangevochten, publiceren we op de website van ECB-Bankentoezicht.

Administratieve Raad voor Toetsing