(1)

Zgodnie z art. 132 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Europejski Bank Centralny (EBC) ma prawo wydawania rozporządzeń. Ponadto art. 132 Traktatu oraz art. 34 Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego (zwanego dalej „Statutem ESBC”), poprzez odniesienie do art. 25 ust. 2 Statutu ESBC, powierza EBC uprawnienia regulacyjne w zakresie niezbędnym do wykonywania szczególnych zadań w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi.

(2)

Prawo Unii Europejskiej w zakresie wymogów ostrożnościowych dotyczących instytucji kredytowych ustanawia opcje i swobody uznania, które mogą być wykonywane przez organy właściwe.

(3)

W uczestniczących państwach członkowskich w rozumieniu odpowiednich przepisów unijnych EBC jest organem właściwym na potrzeby wykonywania zadań mikroostrożnościowych w ramach Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 w odniesieniu do instytucji kredytowych sklasyfikowanych jako istotne w rozumieniu art. 6 ust. 4 tego rozporządzenia oraz części IV i art. 147 ust. 1 rozporządzenia Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 468/2014 (EBC/2014/17) (4). EBC ma zatem wszelkie uprawnienia i obowiązki organów właściwych przewidziane odpowiednimi przepisami prawa Unii. W szczególności EBC jest uprawniony do wykonywania przewidzianych tym prawem opcji i swobód uznania.

(4)

EBC wykonuje zadania nadzorcze w ramach Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego, który powinien zapewnić wdrażanie polityki Unii dotyczącej nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi w spójny i skuteczny sposób, stosowanie jednolitego zbioru przepisów dotyczących usług finansowych w jednakowy sposób w odniesieniu do instytucji kredytowych we wszystkich odpowiednich państwach członkowskich oraz objęcie tych instytucji kredytowych nadzorem najwyższej jakości. Wykonując powierzone mu zadania nadzorcze, EBC powinien w pełni uwzględniać różnorodność instytucji kredytowych oraz ich wielkość i model biznesowy, a także korzyści systemowe wynikające z różnorodności w sektorze bankowym Unii.

(5)

Spójne stosowanie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych w państwach członkowskich uczestniczących w Jednolitym Mechanizmie Nadzorczym jest szczególnym celem rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 i rozporządzenia (UE) nr 468/2014 (EBC/2014/17), i zostało powierzone EBC.

(6)

Zgodnie z postanowieniami rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 EBC stosuje wszelkie stosowne przepisy prawa Unii, a tam, gdzie prawo to składa się z dyrektyw – także prawo krajowe stanowiące transpozycję tych dyrektyw. W przypadku gdy na stosowne prawo unijne składają się rozporządzenia i rozporządzenia te przyznają obecnie państwom członkowskim opcje i swobody uznania, EBC powinien stosować również ustawodawstwo krajowe, za pośrednictwem którego takie opcje i swobody zostały wykonane. Ustawodawstwo takie nie powinno naruszać sprawnego funkcjonowania Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego, za które EBC ponosi odpowiedzialność.

(7)

Wspomniane opcje i swobody uznania nie obejmują opcji i swobód przysługujących organom właściwym, gdyż w tym przypadku EBC jest wyłącznie kompetentny do ich wykonywania i powinien z tych kompetencji w sposób właściwy korzystać.

(8)

Wykonując opcje i swobody uznania, EBC powinien mieć na uwadze ogólne zasady prawa Unii, w tym w szczególności zasadę równego traktowania, zasadę proporcjonalności oraz zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań nadzorowanych instytucji kredytowych.

(9)

W odniesieniu do zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań nadzorowanych instytucji kredytowych EBC uznaje potrzebę ustanowienia okresów przejściowych tam, gdzie wykonywanie przez EBC swobód uznania w znaczący sposób odbiega od zasad stosowanych przez właściwe organy krajowe przed wejściem niniejszego rozporządzenia w życie. W tym zakresie zarówno instytucje kredytowe stosujące metodę standardową, jak i instytucje stosujące metodę ratingów wewnętrznych, powinny mieć odpowiedni okres przejściowy. Dlatego też instytucje kredytowe mają obowiązek stosowania progu dotyczącego oceny istotności przeterminowanych zobowiązań kredytowych określonego w niniejszym rozporządzeniu nie później niż od 31 grudnia 2020 r. oraz obowiązek powiadomienia EBC przed 1 czerwca 2019 r. o dokładnej dacie rozpoczęcia stosowania tego progu.

(10)

Art. 178 ust. 2 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 przyznaje właściwym organom uprawnienie do ustanowienia progu dotyczącego oceny istotności przeterminowanego zobowiązania kredytowego, o którym mowa w art. 178 ust. 1 lit. b). Ustanawiając taki próg, EBC powinien wziąć pod uwagę kryteria określone w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2018/171.

(11)

EBC uważa, że określony w rozporządzeniu próg dotyczący oceny istotności przeterminowanego zobowiązania kredytowego, o którym mowa w art. 178 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, odzwierciedla racjonalny poziom ryzyka a jego stosowanie umożliwi zwiększenie porównywalności wymogów kapitałowych pomiędzy nadzorowanymi instytucjami kredytowymi.

(12)

Zgodnie z art. 143 ust. 1 lit. b) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (5) właściwe organy publikują informacje dotyczące sposobów korzystania z opcji i swobód uznania przewidzianych w prawie unijnym,